تأثیر یک دورۀ برنامۀ حرکات اصلاحی بر تعادل پویا در افراد مبتلا به اسکولیوز ایدیوپاتیک

هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر یک دورۀ برنامۀ حرکات اصلاحی بر تعادل پویا در افراد مبتلا به اسکولیوز ایدیوپاتیک بود. روش بررسی: برای اجرای این پژوهش، ۲۰ فرد مبتلا به بیماری اسکولیوز ایدیوپاتیک با میانگین سن ۲/۷±۱۳/۶ سال و قد ۱۳/۹±۱۵۳/۳ سانتی متر و وزن ۹/۶±۴۴/۴ کیلوگرم، به صورت داوطلب در تحقیق شرکت کردند و به طور تصادفی، به دو گروه تجربی (۱۰=n) و گروه کنترل (۱۰=n) تقسیم شدند. ابتدا، محقق برای آزمودنی ها، مراحل و نحوۀ برگزاری آزمون ها و برنامۀ تمرین را توضیح داد. سپس، قد و وزن آزمودنی ها اندازه گیری شد. درنهایت، آزمون ها به این صورت گرفته شد: از حالت نشسته روی تکیه گاه بلندشدن و راه رفتن به صورت متوالی با پاشنه پنجه، برای سنجش تعادل پویا. درنهایت، گروه تجربی مدت ۴ هفته، هفته ای ۳ جلسه و هر جلسه، ۴۵ دقیقه برنامۀ تمرین اصلاحی را انجام دادند و گروه کنترل هیچ تمرینی نکردند. بعد از ۴ هفته، هر دو گروه دوباره آزمون های فوق را انجام دادند. در پایان، برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون آماری تی مستقل و تی هم بسته استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد یک دورۀ تمرین حرکات اصلاحی در آزمون، بر متغیرهای طول گام (۰/۰۱۲=p) و انتهای حرکت (۰/۰۳۰=p) تأثیر معناداری دارد؛ اما، بر متغیر سرعت (۰/۰۸۳=p) تأثیر معناداری ندارد. همچنین، بین دو گروه در دو متغیر طول گام (۰٫۰۲=p) و انتهای حرکت (۰/۰۱۰=p) اختلاف معناداری وجود دارد؛ اما، در متغیر سرعت گام (۰/۱۴۱=p) اختلاف معناداری وجود ندارد. در آزمون راه رفتن به صورت متوالی با پاشنه پنجه نیز بر متغیر سرعت راه رفتن (۰/۰۰۱=p) تأثیر معنادار است؛ اما بر متغیرهای انتقال وزن (۰/۰۱۲=p) و شاخص بلندشدن (۰/۹۵=p) تأثیر معنادار نیست. در مقایسۀ دو گروه، در متغیر سرعت راه رفتن (۰/۰۰۰=p) اختلاف معناداری وجود دارد و در متغیرهای انتقال وزن (۰/۰۱۰=p) و شاخص بلندشدن (۰/۷۳=p) اختلاف معناداری وجود ندارد.  نتیجه گیری: باتوجه به نتایج، می توان گفت یک دورۀ تمرین حرکات اصلاحی برای بهبود بیماری اسکولیوز ایدیوپاتیک مناسب است.